12

Semestr dobiega końca. Zgodnie z obietnicą jestem grzeczna. Nie piję alkoholu, nie flirtuję z Alexem i nie sypiam z Jamesem. Zaczęłam się też lepiej uczyć.

- Julia! - Lovelis rzuca się mi na szyję.

- Nia! - ściskam ją serdecznie. Widzimy się pierwszy raz od tamtej imprezy. Od teraz jest ze mną w klasie. - Mam Ci tyle do opowiedzenia... - zaczynam szybko, gdy idziemy do klasy.

- Wow. A wiesz, że Brennan mi się oświadczył? - zmienia temat, pokazując mi drobny, złoty pierścionek z diamentem.

- Śliczny. Fajnie, że się Wam układa. Szczęścia życzę. - odpieram w stu procentach szczera.

- Dzięki. - uśmiecha się do mnie i wchodzi do sali.

Siadamy w mojej ławce i do czasu rozpoczęcia zajęć, cicho plotkujemy.

Tego dnia ostatnią lekcją jest matematyka. Czekam pod salą jedząc kanapkę, gdy nauczycielka staje nade mną.

- A weź się udław. - mówi ściszonym głosem. Przeze że mnie była zawieszona na dwa tygodnie i nie mogła uczyć. Teraz pewnie będzie się mścić.

- Dziękuję i wzajemnie. - odpowiadam z pełną serdecznością.

1:0 dla mnie. Strzela obrażoną minę i znika w swojej sali.

Na zajęciach zamiast rozwiązywać zadania, plotkujemy z Nią, co jakiś czas wybuchając śmiechem. Ta baba nawet nic na to nie mówi, wie, że ze mną nie warto zaczynać. Chyba polubię lekcje matematyki.

Po zajęciach odważam się iść do Jamesa. Nie rozmawiałam z nim od tamtego dnia, gdy wyznał mi swoje uczucia. Pukam delikatnie do drzwi i wstawiam łeb w szparę. Siedzi w swoim fotelu, odwrócony tyłem i pali papierosa.

- Hej. - rzucam nieśmiało, stając przy biurku. - Jesteś zły? - pytam, ale nie otrzymuję odpowiedzi. Hudson ani drgnie. - Brandon, mówię coś. - podchodzę bliżej.

- Idź Julia. Mam zły dzień. - burczy pod nosem i wyrzuca niedopałek przez okno.

- Nie bądź już taki. Przepraszam. - siadam mu na kolana, obejmując ręką za szyję.

- Idź, proszę. - mówi słabym głosem i odpycha mnie. Jest strasznie smutny.

- Nigdzie się stąd nie ruszę. James... - przytulam się do niego. - Zrozum to, jesteś dla mnie ważny. - muskam lekko jego policzek.

- Ty zrozum, że to koniec. - odpiera, patrząc pustym wzrokiem.

- Oh James. Wiem, że tęsknisz. - złączam nasze usta w czułym pocałunku. Czarnowłosy pomimo początkowego oporu, odwzajemnia to. - O której kończysz?

- Właściwie? Godzinę temu. Ale jakoś nie chcę wracać do domu. Siostra zamęcza mnie setkami pytań, a ja wcale nie mam ochoty na te jej wszystkie ślubne suknie i dekoracje. - odpowiada, spoglądając w moją stronę. - Ale jeśli Ty pojedziesz ze mną to możemy iść nawet teraz. - dodaje, a na jego ustach zauważam lekki uśmiech.

- Zgoda. - podnoszę się i ubieram kurtkę.

Tęskniłam za nim cholernie, a teraz znowu go mam.