3

Dzięki Jamesowi omija mnie sprawdzian z biolki. Wracam do szkoły na przerwę przed WF-em i siadam sobie w szatni. Zastanawiam się nad tym jak to będzie z tym nowym nauczycielem. Oby żadna inna laska się do niego nie przyczepiła.

- O, tu jesteś! Gdzieś Ty była, Julia? - pyta Alina, jedna z klasowych gwiazdek. Jest tak sztuczna, że aż chce mi się wymiotować jak ją widzę.

- U lekarza. - kłamię i zaczynam się przebierać. Nie lubię z nią rozmawiać.

- Oh, a co się stało? - przekrzywia głowę i rzuca z udawaną troską.

- Nic takiego. Takie tam kontrolne. - odpowiadam od niechcenia i wciągam na siebie pogniecioną, nieco zszarzałą, białą koszulkę.

- Ah. - wzdycha i zajmuje miejsce po drugiej stronie szatni.

Czas do lekcji, gdy Alex po nas przychodzi, mija naprawdę szybko. Wychodząc, poprawiam tylko mój warkocz i uśmiecham się do nauczyciela serdecznie. Tym razem zamiast od razu zacząć rozgrzewkę ustawiamy się w szeregu i słuchamy tego co ma nam do powiedzenia.

- Witajcie. Nazywam się Alex Flagstad i będę waszym nauczycielem tego oto przedmiotu. Wiem, od waszego poprzedniego nauczyciela, że lubicie się wykręcać z zajęć, więc nie będzie żadnych zwolnień od mamy, ucieczek i tym podobnych. Akceptowane będą tylko zwolnienia od lekarza i jeżeli nie was przez cały dzień z ważnej przyczyny. Pozostałe godziny są traktowane jako nieusprawiedliwione. - wygłasza swój monolog. - System oceniania wyślę Wam na maila i bardzo proszę się z nim zapoznać. To chyba wszystko. - kończy, odkładając na bok dziennik. - No to zaczynamy. Robimy rozgrzewkę. - oznajmia, poprawiając koszulkę. Jest przy tym tak cholernie przystojny.

Po WF-ie kolejną lekcją jest edukacja dla bezpieczeństwa, w skrócie edb. Nudny przedmiot, który jest jak dla 14-latków. Nasza klasa, już ostatnia liceum, jest na to za stara. Przedmiot sam w sobie nie jest najgorszy, ale jeśli spojrzeć na to, że uczy go babka od matematyki, nikt go nie lubi. Siadam w tej samej ławce co zawsze, z butelką soku pomarańczowego i telefonem w ręku. Wysyłam wiadomość do mojej znajomej z Philadelphii, odnośnie naszego nowego nauczyciela WF-u, podsyłając, zrobione ukradkiem, jego zdjęcie.

- Panno Pierce, proszę schować ten telefon. - słyszę jej głos nad swoją głową.

- Nie. - odpowiadam, dodatkowo kładąc nogi na ławce.

- Bo pójdziesz do dyrektora! - podnosi głos z niecierpliwością stukając palcami o blat.

- A bardzo chętnie. - odburkuję jej i wychodzę z sali, zabierając wszystkie swoje rzeczy.

Wpadam do gabinetu Jamesa, który akurat rozmawia przez telefon. Gdy tylko mnie zauważa, szybko kończy połączenie i odkłada słuchawkę na bok.

- A Ty znowu tutaj? - pyta, ze śmiechem.

- No, jak widać. Ta baba po prostu coś do mnie ma. - rzucam i rozsiadam się w fotelu. - Ale ja jestem grzeczna... - dodaję i zdejmuję bluzę.

- W to akurat nie wątpię. - uśmiecha się do mnie i pochyla nad biurkiem. Nasze wargi lekko się stykają. - Masz coś jeszcze?

- Tylko chemię. Ale spokojnie, jeszcze sporo czasu. - odpieram i zakluczam drzwi.

- Oj Pierce, Pierce... Jesteś pewna? - patrzy na mnie, odpinając koszulę.

- Owszem. - odpowiadam i siadam do niego na kolana. - Niech pan dyrektor już nie marudzi. - mówię żartobliwie, ściągając bluzkę. Hudson rzeczywiście nic już nie mówi. Po prostu zaczyna mnie całować. Nie umiemy się opamiętać. To koniec kontroli.